ขยันเรียนแทบตาย.. แต่ทำไมยังสอบตก?

หลักการเรียนการสอนปัจจุบันนี้ ยอมรับการแล้วว่าจำเป็นต้องสอนให้เด็กมีความรู้พัฒนาไปทั้งทางด้านของไอคิวและอีคิวไปพร้อมกัน โดยไอคิว ก็คือ ระดับของสติปัญญาความรู้ ส่วนอีคิวนั้นจะหมายถึงความฉลาดทางอารมณ์ มีความสามารถในการจัดการอารมณ์เพื่อให้ชีวิตมีความสุขและมีความคิดสร้างสรรค์

แต่ปัญหาของการเรียนการสอนในโรงเรียนทุกวันนี้กลับมีปัญหาที่แก้ไม่ตกอยู่บางประการก็คือ เด็กบางคนอ่านหนังสือแทบตายแล้วก็ยังสอบตกอยู่ดี เด็กขี้เกียจไม่เรียนไม่อ่านหนังสือ แล้วสอบตกหรือทำข้อสอบไม่ได้นั้นก็เป็นเรื่องที่พอเข้าใจได้ แต่ทำไมเด็กหัวดี ขยันเรียนทั้งหลายนั้น ยิ่งเรียนก็เหมือนยิ่งโง่ลง หรือยิ่งเรียนแล้วก็เหมือนยิ่งเสียสุขภาพจิตไปเรื่อง ๆ อ่านหนังสือหัวแทบแตกแต่ก็ทำข้อสอบไม่ได้ ฯลฯ ต่าง ๆ เหล่านี้ แล้วมีเด็กประเภทนี้เป็นจำนวนมากทั่วประเทศ บางทีเราคงต้องหันมามองในด้านตรงข้ามกับเด็กบางแล้วล่ะ ว่าปัญหาอยู่ที่ตรงจุดไหนกันแน่

ปัจจัยอื่น ๆ ที่อาจสร้างปัญหาให้เด็กเป็นเช่นนั้น อาจจะเป็น ครูหรืออาจารย์ไม่เข้าใจในสิ่งที่ตัวเองสอนอย่างแท้จริง สอนไม่เก่ง ถ่ายทอดไม่เป็น สอนนอกหลักสูตร หรือหลักสูตรไม่เหมาะสม ตลอดจนข้อสอบที่ออกมาวัดผลนั้นไม่เป็นไปตามหลักสูตรที่สอน หรือสิ่งที่เป็นความรู้ หรือจงใจออกข้อสอบเพื่อให้เด็กส่วนใหญ่ทำไม่ได้ก็มี (ทำได้เฉพาะเด็กตัวเอง หรือที่กวดวิชากับตัวเอง) และสิ่งเหล่านี้มักจะพบเห็นได้ชัดเจนในวาระของการสอบแข่งขันโดยใช้ข้อสอบรวมเดียวกัน

การสอนของครูในห้องเรียนรวมไปถึงหลักการออกข้อสอบนั้น แบ่งออกได้เป็นสามประเภท ได้แก่ ตามหลักสูตร ตามหลักการ ตามหลักกู ซึ่งข้อสุดท้ายหรือ ตามหลักกูนี่แหล่ะที่สร้างปัญหา ทำให้ขาดความน่าเชื่อถือมากที่สุด แต่กลับถูกใช้มากที่สุด ในบางวิชาหากมีครูหลายคน บางครั้งก็สอนไม่เหมือนกัน เมื่อเด็กมาสอบรวมกันจึงเป็นปัญหา ข้อสอบบางข้อไม่มีในตำรา หรือบางข้อเอาไปให้ครูที่สอนวิชานั้นทำ ยังคนก็ยังทำไม่ถูก หรือบางตอบไม่เหมือนกันก็มี บางข้อเปิดตำราหาแล้วก็ยังหาไม่เจอ แล้วข้อสอบแบบนี้ผ่านการคัดกรองจากคณะกรรมการพิจารณาข้อสอบมาได้ยังไง?

ก็หวังว่าบทความวันนี้จะช่วยสะกิดเตือนใจผู้มีความรับผิดชอบในวงการการศึกษาได้หันมามองข้อผิดพลาดของบุคลากรของตนเองกันบ้างนะคะ จะได้ช่วยกันหาทางแก้ไข ก่อนที่อะไร ๆ จะสายเกินไปกว่านี้